معرفی فلور، شکل زیستی، عناصر رویشی و زیستگاه گیاهان اطراف سد سپیدرود

دریاچه سد سپیدرود با وسعتی معادل 56 کیلومترمربع در حاشیه غربی شهر منجیل واقع شده است. ارتفاع آن از سطح دریای آزاد حدود 300-400 متر و میزان متوسط بارندگی سالانه 7/213 میلی متر است. پوشش گیاهی غالب اطراف آن از نوع تیپ رویشی درمنه-بادام کوهی است. بر اساس جمع آوری گیاهان طی سال 1389، 239 گونه از منطقه تشخیص داده شد. از این تعداد، یک گونه سرخس، دو گونه بازدانه، 210 گونه نهان دانه دولپه ای و 26 گونه نهان دانه تک لپه ای است که به 57 تیره و 194 جنس تعلق دارند. بزرگترین تیره های گیاهی از نظر تعداد گونه به ترتیب: asteraceae (18 درصد)، poaceae (5/7 درصد)، brassicaceae (7/6 درصد)، lamiaceae (3/6 درصد)، fabaceae (4/5 درصد)، chenopodiaceae (4/5 درصد) و caryophyllaceae (5 درصد) هستند. در میان گیاهان این منطقه از لحاظ شکل زیستی، تروفیت ها با 5/48 درصد و همی کریپتوفیت ها با 5/25 درصد فراوان ترین شکل زیستی گیاهان منطقه هستند. 7/47 درصد گونه های گیاهی منطقه از عناصر ناحیه رویشی ایرانی-تورانی اند. اراضی آهکی سنگریزه ای با 178 گونه گیاهی بیشترین غنای گونه ای را در میان زیستگاه های مختلف منطقه دارند.